hukać

hukać: {{stl_3}}hukać {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}xukaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}]{{/stl_4}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_6}}huknąć {{/stl_6}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}xuknɔɲʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_8}}-nę{{/stl_8}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_8}}-nie{{/stl_8}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_37}}imp {{/stl_37}}{{stl_8}}-nij{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_31}}I. {{/stl_31}}{{stl_26}}vi {{/stl_26}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_37}}nur imperf {{/stl_37}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}wydawać dźwięk{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_40}}sowa: {{/stl_40}}{{stl_14}}rufen {{/stl_14}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}strofować{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_22}}huknąć na kogoś {{/stl_22}}{{stl_14}}jdn anbrüllen {{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_16}}fam{{/stl_16}}{{stl_4}}){{/stl_4}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}jdn anfahren {{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_16}}fam{{/stl_16}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_31}}II. {{/stl_31}}{{stl_26}}vt {{/stl_26}}{{stl_37}}nur perf {{/stl_37}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_20}}pot: {{/stl_20}}{{stl_13}}uderzyć{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}knallen {{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_16}}fam{{/stl_16}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

hukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, hukaćam, hukaća, hukaćają {{/stl 8}}– huknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, hukaćnę, hukaćnie, hukaćnij, hukaćnął, hukaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do ptaków … Langenscheidt Polski wyjaśnień
hukać — ndk I, hukaćam, hukaćasz, hukaćają, hukaćał huknąć dk Va, hukaćnę, hukaćniesz, hukaćnął, hukaćnęła, hukaćnęli, hukaćnąwszy 1. «o niektórych ptakach i owadach: wydawać głuchy, przeciągły lub przerywany głos, dźwięk» Hukały sowy i puszczyki. 2.… … Słownik języka polskiego
hukanie — n I rzecz. od hukać … Słownik języka polskiego
huknąć — dk Va, huknąćnę, huknąćniesz, huknąćnął, huknąćnęła, huknąćnęli, huknąćnięty, huknąćnąwszy 1. forma dk czas. huczeć, hukać (p.) 2. pot. «uderzyć mocno; palnąć, trzasnąć» Huknąć pięścią w stół. Huknąć kogoś w głowę. huknąć się strona zwrotna czas … Słownik języka polskiego
huknąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}huczeć I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}huknąć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}hukać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}huknąć III… … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic dictionaries and encyclopedias